bir sızı geziniyor bedenimde

uğrak bahçelerde tökezliyor ruhum

gönlümün endamına ateşler sürdüler

göğsümü bahara küstürdüler

kuşların cıvıltısı işitilmez oldu

yorgun bir adam ağlamakta şimdi içeride

nice baktığım güzellerin çehresi soldu

batıp gidenlere bağlayamadım yüreğimi

ne yana çevirdimse nazarımı

hangi yola adımlamaya niyetlendiysem

tepti beni dünya

iştahımın kabardığını hissettiği an toprak

örtündü üzerime

bohçamı da fırlattım bir köşeye

engin denizlerin suları çekildi

boğazım kurudu şu dünya hengamesinde

kurumaya yüz tutan boğazıma

bir balta savruldu

üzerimi örten toprağa yağmurlar boşandı en derinden

ateşe sürtünerek söndürdü elemimi

kabrimde çiçekler açtı yeniden

ben! o ıssız yollardan gelen

dirilmiş bir gönlün muhafızıyım şimdi