bir pencere önü

perdelerin ardı görünmüyorken

bir yıldız daha kaydı semaya doğru

duydum ki garib, mahzun, onurlu

bunca telaşın içinde

yüzünü çevirmemiş Kudüs’ten

zikretmesi kolay olsa da

telaş dahi etmemiş aldığı haberden

gül bahçesine dönsün diye Filistin

denk tutmuş yavrusunun kanını

ciğerine bastığı ümmetin evlatlarıymış

filizlenen Allah davasıymış göğsünden

duydum ki bayrağı devralmış Ahmed Yasin’den

dünyanın çapına denk bir duruş:

vakar!

örülmüş bir kubbe misali sarmalamış Kudüs’ü

hayber’in artıklarının gözü dönmüş

kendini fitnenin ortasında bulmuş

duydum ki Haniye şehid olmuş!

mizanda ağır bassın misk kokulu kanın

ulaşsın yıldızların arasına şerefli adın

Peygamber’e (sav) komşu ol sen ve evladın

tağutların saltanatını yıksın şehadetin

yazılsın tarihe şanlı teslimiyetin

ey İsmail Haniye, onurusun ümmetin!