gittin

gidilmeyecek değildi yollar

bilemedim

neden gitmekliğiyle meşhurdur insanlar

kalmaklığın esaretiyle imtihan olan bir ben miyim?

ayaklarımı zapt eden bir dertte miyim?

gidişin kapılar aralıyor

gönlüme çıkıyor yollar

inilmez derinliklerde kayboluyorum

içimde bir parça tutuşuyor

yarım yamalak aydınlanıyorum, sonra kararıyorum

başına bulutlar mı bağladın?

bu griliğe mana veremiyorum

en çok da kendime kızıyorum

nerede bulacağımı bilmediğim aydınlıktan sebep

seni suçluyorum

gidiyorsun

günahımla kalıyorum

ardında baharı yeşerttiğin yolları göremiyorum

karanlık bir kuytuda

göğsümün köşesine sığınmış

yollarından geçmiş kuşları bekliyorum