Neredeyse bir haftayı geçti ayak bileğim kırılalı. Yürüyemeyince insan, yatakta uzanmak dışında pek az şeyi gerçekleştirebiliyor. Fakat kol değneklerimin geldiği 9. günde bir değişiklik olsun istedim ve arkadaşımla birlikte markete çıktım. Kendimi denemek istiyordum fakat asl
gittin gidilmeyecek değildi yollar bilemedim neden gitmekliğiyle meşhurdur insanlar kalmaklığın esaretiyle imtihan olan bir ben miyim? ayaklarımı zapt eden bir dertte miyim? gidişin kapılar aralıyor gönlüme çıkıyor yollar inilmez derinliklerde kayboluyorum içimde bir parça tutuşuy
İskenderun’a döneli yaklaşık altı saat oluyor (şu an saat 22:20). Gündüz Kahramanmaraş’taydım. Ve yine yaklaşık 2 sene önce de oradaydım. Hasılı kelam geçmiş ile fazlasıyla irtibatlıyım. Orada üniversite okuduğum dönemde yapmaktan keyif aldığım belki de tek şey kulakl
güneşin terk eylediği göğüste bir ceylan kurşunladılar duymadın bir delikanlıyı ümitle döndüğü köşe başında göğsünden vurdular duymadın bir göğüste kırk gün yas tuttular duymadın göğsü deşip suladılar yeryüzünü gök yırtınırcasına haykırdı duymadın
bir pencere önü perdelerin ardı görünmüyorken bir yıldız daha kaydı semaya doÄŸru duydum ki garib, mahzun, onurlu bunca telaşın içinde yüzünü çevirmemiÅŸ Kudüs’ten zikretmesi kolay olsa da telaÅŸ dahi etmemiÅŸ aldığı haberden gül bahçesine dönsün diye Filistin denk tutm
Ä°nsanın iÅŸitmekte olduÄŸu sesler vardır. Ä°nsana iÅŸittirilmekte olan sesler vardır. Dünya bir sesler hengamesidir. Ahir zaman zordur. Fakat evvel zamanda da olan olmuÅŸtur. Ä°nsanlar firavunlara, taÄŸutlara, putlara tapınmıştır. Ä°lahi kelamın sesi onlara nefes olmuÅŸ, batmakta olduklarÄ
bir sızı geziniyor bedenimde uğrak bahçelerde tökezliyor ruhum gönlümün endamına ateşler sürdüler göğsümü bahara küstürdüler kuşların cıvıltısı işitilmez oldu yorgun bir adam ağlamakta şimdi içeride nice baktığım güzellerin çehresi soldu batıp gidenlere bağlayamad
sığındım bir yaÄŸmur damlasına arzın hangi karışına düşeceÄŸimi bilmeden kanadı kırık, yorgun kuÅŸlar arasında teÄŸet geçtim hüzünleri deÄŸdiysem de sıyrıldım çünkü yaÄŸmur rahmet demekti kucağına düştüğüm toprak sarmaladı her damla kefenle gördü beni fırtınalar Å
yıldırmadı adımlarını taze umutlar bir daÄŸa bakıp yamacından düşüyorsun haykırıyorsun, sesinde kayboluyorsun susmak bıçak yarası deÄŸil ki üzerini sarasın yas damlıyor geride bıraktığın her adımdan adımladıkça yaslar tutuyorsun söyleyemiyorsun çünkü bilmiyorsun fırtÄ
bir yahudi görüyorum aÄŸaçlar utana sıkıla haber veriyor bana antisemitizm diye bağırıyor ben antisemitizmi ondan öğreniyorum unları yere döküyorlar oysa ”hamursuz bayramı”nı kutlamıyorlar tırların önüne geçiyor umuda dur diyorlar uçaklara el sallıyor çocuklar
Bir dönem kendimi ''tekkesimiskin'' olarak tanımlamıştım. ''Benim tekkem gönlümdü ve gönlüm de miskindi''. ''Virane diyemedim de gönlüme miskin dedim, gönlümü enkazında gizledim''. diye de eklemiştim. Şimdiyse melhufvari geziyorum dünyada. Biraz müteferriç, az da olsa mütefekkir...
